Wandelen in Wareham

Ook hier was het een warme dag. In de lodge - zeg maar ‘plastic stacaravan’ - werd het snikheet. Omdat er ook geen zwembad op het park is, besloten we om toch maar naar het strand te gaan.

De kust is hier echt supermooi, maar het was ook - zoals we al hadden verwacht - superdruk. Er was nauwelijks meer een parkeerplek te vinden. Uiteindelijk hadden we geluk en vonden we een plekje aan het eind van een lange weg.

Na ruim een kilometer in de warmte langs de geparkeerde auto’s te hebben gelopen, wilden we even kijken hoe ver het lopen was naar het strand. Conclusie: nog wel een kilometertje of 2 á 3...Net toen we verder wilden lopen, kreeg JP ineens een ingeving. Waar is eigenlijk de zonnebrand?  Die zat in de witte tas, mét de duikbrillen en wat te eten. En die tas stond dus nog in het huisje.🙈

Zonder zonnebrand naar het strand was geen optie. En dus zijn we maar weer omgekeerd...Beetje jammer😕 Na de mislukte strandpoging, hebben we voor de volgende dag een plekje gereserveerd voor een waterpark mét glijbanen. Dan kunnen de jongens in ieder geval even lekker zwemmen.

‘s Avonds hebben we gegeten in een pub in een dorpje verderop, Wareham. Echt weer zo’n gezellig Engels plaatsje met een kerkje, een dorpsplein en een pub.
 

Lekkere toetjes maken kunnen ze wel in Engeland: we hadden double chocolate brownies, salted caramel pudding en apple-berry crumble met cream. Na het eten hebben we nog een rondje gewandeld. Daarna in de lodge alle ramen en deuren open gezet om voor een beetje verkoeling te zorgen. Weltrusten!